Terrorisme

Ik houd niet van vies eten. Ik houd niet van inbraken en ook niet van gevaarlijk verkeer. Natuurlijk houd ik ook niet van terrorisme. U vindt het misschien vreemde combinaties die ik hier op één hoop veeg, maar ik zal het u uitleggen. Laat ik beginnen met het vieze eten. Wat doet een mens die een hekel heeft aan vies eten? Niet zo ingewikkeld, hij zoekt naar lekker eten en laat vies eten links liggen. Lekker eten is zijn doel. Maar wat moet je doen als je niet van inbraken houdt? Wat wordt je doel?

Wie niet van inbraken houdt, richt zich op de inbreker. Dat lijkt logisch, maar je zou de maatschappij ook bij kunnen brengen dat wanneer je binnendringt in een huis, je voor langere tijd uit de samenleving wordt verwijderd. En dan heb ik het niet over drie maanden. Als een inbreker minimaal tien jaar zou krijgen zonder vroegtijdige vrijlating, zou dat heel wat inbraken schelen. Beroepsinbrekers moeten altijd keihard worden aangepakt, twintig jaar? Bij gelegenheidsinbrekers is het raadzaam om de sociale omstandigheden te verbeteren, maar het is goed dat ze weten dat ze minimaal tien jaar geen deel meer van de maatschappij uitmaken. In elk geval pak je het probleem bij de wortel en met logisch denken aan.

In het verkeer wordt niet logisch nagedacht, zeker niet door de overheid. Ze hebben wel regels bedacht die het verkeer veilig moeten maken, maar de sancties zijn grotendeels geldbedragen die moeten worden betaald. Verkeersovertredingen zijn goed om de staatskassa te laten rinkelen, maar pakken het probleem niet in de kiem aan. Is dat bij terrorismebestrijding dan wel het geval?

In beginsel klinkt terrorismebestrijding niet onlogisch, maar je zou je toch de vraag moeten stellen wat je uiteindelijk bestrijdt. Van terrorisme is niemand gediend, van terroristen ook niet. Moet je die uit de samenleving verwijderen? Natuurlijk, maar terroristen zijn feitelijk een soort van kankergezwel, je roeit het nooit uit. Over de reden daarvan wordt bij voorkeur gezwegen, zeker in de politiek. Een politicus heeft het wel over terrorismestrijding, maar zwijgt over de feitelijke oorzaak. En die feitelijke oorzaak is religie. En daar moet je dus iets aan doen.

Vooralsnog is het ondenkbaar dat de Amerikaanse president meedeelt dat je in je bovenkamer mag denken wat je wilt, maar dat de maatschappij daar geen boodschap aan heeft. Het is nog steeds ondenkbaar dat de Amerikaanse president vervolgens vertelt dat uit moet zijn met god, allah en andere verzinsels. En dus wordt het probleem niet bij de wortel aangepakt. We durven het niet. Bang voor aanslagen. Dat vooral, maar ook omdat we zo nodig respect moeten hebben voor religies die de wereld terroriseren. De bestrijding van terrorisme is dweilen met de kraan open als we blind zijn voor de oorzaak.